Ik zou graag heel origineel willen beginnen, maar er schiet me niets origineels te binnen.

WAT EEN BIZAR JAAR.

Een goed begin

2020 begon fantastisch. Het jaar was dik twee weken oud toen ik met een uitgelaten groep collega’s van Prato naar Fins Lapland ging. Ik genoot van het adembenemende witte wonderland. Van rendieren en husky’s. Van sneeuwscooters en sneeuwschoenen. En van alle vrolijke mensen met een hoekje af.

Eind januari vierden de leuke jongen uit de trein en ik dat we 11 jaar, 11 maanden en 11 dagen bij elkaar waren. We proostten met onze fantastische vrienden en lieve familie op het leven en de liefde. En wat werden we verwend met originele cadeaus, mooie woorden en sowieso met het feit dat mensen van heinde en verre naar Maastricht kwamen om met ons mee te vieren dat we van elkaar houden en nooit gaan trouwen.

Even later was het carnaval, dus het feesten ging gewoon door. We vierden het uitbundig met het kleurrijkste en mafste gezelschap dat je kan bedenken. Het was geweldig. We beloofden elkaar het in 2021 nog grootser aan te pakken en een thema te kiezen voor het verkleedfeest. Dat inmiddels is afgelast.

Doorstrepen, videobellen en weer opstaan

Toen werd het maart. En terwijl ik bezig was met het schrijven van een boek voor Vista College, ging het land deels op slot. Het werd een kwestie van vallen en opstaan. Van opdrachten doorstrepen en uitstellen. Van veel videobellen en weinig mensen zien. Van weinig inkomsten, maar gelukkig ook weinig uitgaven. Van godzijdank wel nog werk hebben, maar dat vaak niet durven/kunnen uitvoeren op mijn gezellige werkplek. Want als er iemand thuis kon werken (theoretisch dan toch) dan was ik het. Een tafel, hekwerk of servies zijn wat lastiger in elkaar te zetten aan je keukentafel dan een tekst. Het boek werd nooit afgemaakt.

Bedankt ‘samenwerkers’ van Lieke Schrijft

Er waren zeker hoogtepunten in bizarre tijden. Zowel zakelijk als privé. Mijn klanten en leveranciers verdienen een dikke dankjewel: DANKJEWEL! Klanten die minder werk voor me hadden dachten met me mee over andere initiatieven en lieten mijn naam vallen in hun netwerk. Ook een dankjewel voor de mensen waarmee ik in dezelfde netwerkvereniging zit, want we hielden contact en deelden tips om overeind te blijven in onzekere tijden. We stonden klaar voor elkaar. Dachten met elkaar mee. Gunden elkaar werk.

Voor het eerst in mijn schrijverscarrière werkte ik in de zorgsector, eerst in dienst van een uitzendbureau, daarna als freelancer. En dat beviel heel goed. Ook schreef ik voor het eerst over boten en vaartochten met dank aan de Man van het Woord. Ik leerde veel bij op het gebied van ict en chemie en kan daar steeds beter over interviewen en schrijven. Doordat ik minder betaald werk had, was er meer tijd voor vrijwilligerswerk. Daar profiteerden de twee fairtrade werkgroepen van waar ik de communicatie voor doe. Hopelijk leverde ik op die manier een kleine bijdrage aan een eerlijkere wereld.

Lieke Schrijft viert in 2021 haar twaalfeneenhalfjarig bestaan. Ik denk nog na over een leuke actie. Ik heb in ieder geval nog steeds alle vertrouwen in de toekomst. De eerste twee opdrachten voor het nieuwe jaar staan al in mijn agenda en daar ben ik ontzettend blij mee.

Mijn zakelijke contacten kregen allemaal een handgeschreven kaart met een persoonlijke tekst. Die kaart (zie foto boven) was vormgegeven door één van die contacten, dus Céline (Cétroen) kreeg haar eigen ontwerp weer terug. Met onderstaande boodschap ging ik zelf aan de slag in Canva. Ik had geen tijd meer om er een vormgever op los te laten. De inhoud is misschien niet zo origineel verpakt, maar komt wel uit de grond van mijn hart. We kunnen wel wat engeltjes, kabouters en een beestenboel gebruiken.

Behalve wat hieronder staat, wens ik je vooral ook een goede gezondheid, een flinke dosis geluk, en veel samenzijn met dierbaren die je weer gewoon kan omhelzen, knuffelen, kussen. Maak er iets moois van!