Tijdens de eerste lockdown keerde ik iedere steen om op zoek naar werk. Ik was zelfs bereid om weer via uitzendbureaus en detacheerders aan de slag te gaan, actualiseerde mijn cv en vernieuwde allerlei oude inschrijvingen op vacaturewebsites. Overspoeld door radeloosheid (ik functioneer echt niet als ik geen werk heb), kwam ik dankzij een uitzendbureau tijdelijk bij Sevagram terecht en dat redde mijn financiën en vooral mijn humeur. Sinds begin dit jaar heb ik weer genoeg opdrachten als zzp’ers. Geen uitzendbureaus meer nodig.
Nu gaat het zelfs beter dan ooit. Beter dan voor corona. Met opdrachtgevers waar ik ontzettend blij mee ben en een omzet waar ik trost op ben. Ik heb zo veel werk dat ik soms een vakgenoot inschakel om een eindredactieklus van me over te nemen. En tegen opdrachten van nieuwe klanten moet ik tijdelijk nee zeggen, zoals te lezen in mijn vorige blog.
Juist nu ik niet op zoek ben naar werk, vind ik wervende berichten van recruiters in mijn inbox.
“Jouw profiel viel mij op in de zoektocht naar een Contentmanager/Contentspecialist met ervaring in het werken aan online content. Wat heb je een mooi profiel! Zou ik je mogen voorstellen bij bedrijf X?”
Technisch opgeleide mensen, zorgmedewerkers, leraren en ict’ers krijgen waarschijnlijk vijftig tot honderd van dit soort berichten per dag. Ik ontving er drie in de afgelopen paar weken. Maar toch. Het is goed voor mijn ego en mijn humeur 😀
Ik ben benieuwd. Wat merk jij van de krapte op de arbeidsmarkt? Heb jij de opdrachten voor het uitkiezen?
