Software ontwikkeling, chemische processen, domotica… Ik schrijf voortdurend over zaken waar ik weinig vanaf weet, laat staan dat ik ze begrijp. API staat voor application programming interface. In een naftakraker worden lange moleculen gesplitst in kortere moleculen. Mensen met dementie bewegen zich dankzij hun polsbandje in een vastgestelde leefcirkel binnen de zorginstelling. Maar hoe dat allemaal precies werkt? Al sla je me dood.
In januari van dit jaar kwam er een nieuw onderwerp bij: opvoeding. Ik heb daar zo mijn ideeën over, maar ben absoluut geen deskundige. Kinderen logeren graag bij ons en ik vind het leuk om ze over de vloer te hebben. Ik ben zo iemand die mee gaat op de schommel of de glijbaan en die kinderen een behulpzaam zetje geeft als ze in een boom willen klimmen of hard van een heuvel willen fietsen. Maar ik geef ze de volgende dag ook weer graag terug aan de rechtmatige ouders. Dat ik geen kinderen heb, was gelukkig geen belemmering voor Jeugd en Gezin Parkstad om mij het komende jaar in te huren als freelancer.
Nu schrijf ik nieuwsbrieven voor mensen die beroepsmatig met kinderen werken, informeer ik mensen over het project Geweld hoort nergens thuis en zet ik opvoedtips op Facebook. Ik verdiepte me al in (v)echtscheidingen, ouderschapsplannen en stress tijdens de zwangerschap. En vandaag plaatste ik een nieuwsbericht over sportactiviteiten die je wél kan doen in coronatijd. Op je spelcomputer bijvoorbeeld.
Ik durf mezelf dus wel een allround tekstschrijver te noemen. Als iemand vraagt naar mijn specialisatie en ik dan antwoord dat ik over (bijna) alles kan schrijven, krijg ik soms een verbaasde reactie. Maar eigenlijk is het heel logisch. Een architect ontwerpt toch ook niet maar één soort gebouwen? Een kapper knipt toch ook niet maar één kapsel? En mijn boekhouder doet niet alleen de administratie voor zzp’ers.
Hoe kun je als tekstschrijver nu van alles ‘verstand’ hebben? Van process engineering en nanotechnologie tot schuldhulpverlening en fairtrade? Nou, verstand is een te groot woord. Het geheim van een tekstschrijver – althans, mijn geheim – is heel simpel. Een aangeboren dingetje: ik ben nieuwsgierig en geïnteresseerd. Ik was zo’n kind dat steeds ‘waarom?’ vroeg en mijn ouders of de leerkracht daarmee tot wanhoop kon drijven.
Dat simpele waarom is inmiddels vervangen door iets langere vragen. Waarom doe je wat je doet? Hoe doe je dat? Wat vind je er zo leuk aan? Wat heeft je doelgroep eraan? Mijn nieuwsgierigheid zorgt ervoor dat ik veel te weten kom over mijn klanten. De truc is veel (open) vragen stellen en vooral goed luisteren. En dan hoef ik niet precies te weten hoe het werkt wat die klant doet.
Voor jou geldt: als je mij inschakelt als tekstschrijver, haal je iemand in huis met een frisse (onschuldige) blik die op een andere manier naar jouw bedrijf en werkzaamheden kijkt. Met de blik van een consument of potentiële klant. Iemand die jouw bedrijf nog niet kent maar wel nieuwsgierig is naar jouw drijfveren. Iemand die misschien domme vragen stelt, maar dan weet je wel zeker dat jouw doelgroep ook begrijpt wat je wil zeggen.
Wil je meer weten over wat ik als tekstschrijver voor jouw bedrijf kan betekenen? Ik vertel je er graag alles over!
