Ik zit aan een enorme tafel. Links en rechts van mij liggen bonnetjes, lijstjes met wachtwoorden, schrijfblokken met allerhande aantekeningen. Het halen van deadlines is geen enkel probleem, maar ik leer het nooit om wekelijks of maandelijks mijn administratie bij te houden. Het is ieder jaar hetzelfde: uitstellen, wachten, ontwijken, bulldozeren tot dit dramamoment in december. Niet alleen mijn zakelijke administratie hangt van uitstel aan elkaar, ook privé had ik al lang moeten uitzoeken of het de moeite waard is om over te stappen van zorgverzekering, energieleverancier, internetprovider. Maar ach, dan kan ik als ultiem werkontwijkend gedrag ook nog wel even deze blog schrijven. Even terugblikken op het afgelopen jaar.
Toffe opdrachten
2021 zat propvol toffe opdrachten van oude en nieuwe klanten. Ik denk dat ik nog nooit zo veel tijd in mijn eigen bedrijf stak als het afgelopen jaar. Mijn omzet was weer als vanouds en maakte van 2020 (hopelijk) een eenmalige financiële dip. De variatie in onderwerpen was minstens even groot als andere jaren net als het aantal klanten.
Er zaten zware onderwerpen tussen. Ik interviewde onder andere een slachtoffer van huiselijk geweld voor Jeugd en Gezin Parkstad en schreef veel verhalen voor WijLimburg over ondernemers die hun deuren moesten sluiten vanwege corona. Er was gelukkig ook veel luchtig en leuk: ik sprak tientallen jubilarissen, geslaagden en prijswinnaars. En voor Fairtrade Heerlen en Fairtrade Beekdaelen mocht ik veel nieuwe ondernemers verwelkomen die zich inzetten voor een betere wereld.
Blijven leren
Ik deed en leerde veel nieuwe dingen. Ik rondde een driedaagse cursus overheidscommunicatie van SRM af en verdiepte me voor die cursus in overheidscampagnes, ooit het onderwerp van mijn masterscriptie voor de VU. Sinds 1 oktober ben ik bovendien deeltijd in loondienst bij diezelfde universiteit. Als onderzoeker. Wie had dat ooit gedacht? Wonderlijk hoe de dingen kunnen gaan.
Ik ben een dikke bofkont en daar ben ik dankbaar voor. Een geluksvogel die het hele jaar kon doorwerken. Een mazzelaar die gezond bleef. Een blij ei dat (virtueel) omringd werd door lieve mensen. De feestdagen waren gezellig en lekker en een bevestiging van hoe goed ik het heb. Toch voel ik me ook een beetje verdrietig en onrustig. Want wat miste en mis ik het ‘echte’ contact, zowel zakelijk als privé. Ik schreef in 2020 en 2021 over bedrijven zonder er ooit binnen te zijn geweest, zag van sommige klanten alleen hun bovenlijf, bezocht nul zakelijke (kerst)borrels en deed geen enkele keer verslag van een groot evenement.
Alle goeds voor jou
Wat 2022 gaat brengen? Geen flauw idee. Ik weet wel wat ik hoop: meer praten met elkaar in plaats van over elkaar. Meer mensen recht in de ogen kijken, zonder plexiglas, spatlap of beeldscherm ertussen. Meer zon ook, want de zomer was tamelijk waardeloos. En ik wens jou niets dan goeds!
