Voor wie mij al jaren kent, is deze blog gesneden koek. Maar het kan geen kwaad nog eens op te schrijven wat ik doe en voor wie. Vanmorgen zat ik in een netwerkbijeenkomst waar het over online zichtbaarheid ging, daar kan het ook iets mee te maken hebben 😉 Want wat doe ik er zelf nu helemaal aan om in the picture te blijven?

Schrijven kost tijd

Vaak komen ondernemers bij mij die zelf proberen hun website te vullen of een nieuwsbrief te schrijven en gaandeweg ontdekken dat het verdomd veel tijd kost als schrijven je vak niet is. ‘Geen zin’ of ‘geen inspiratie’ kunnen ook redenen zijn om mij te bellen of mailen. Sommigen mensen krijgen alleen vakjargon en oubollige schrijftaal uit hun toetsenbord. Of kunnen alleen ‘op zijn juridisch’ schrijven. Na commentaar van een collega of hun kinderen vragen ze dan aan mij of ik de teksten ‘vlotter’ kan maken, of ‘meer sexy’. Ja graag!

Schrappen en schaven

Regelmatig lees ik teksten zonder duidelijke boodschap. Of teksten waarin juist drie keer hetzelfde staat, terwijl er zo veel meer is om te vertellen. En altijd weer die lijdende vorm met het ene voltooid deelwoord na het andere. Dan kan ik helpen door te schrappen, schaven en verplaatsen om tot een duidelijk verhaal te komen. Uiteraard nadat ik uitvoerig met jou of je collega’s heb gepraat en eventueel met je klanten om te achterhalen wie je doelgroep is en wat je boodschap.

Bescheidenheid en trots

Bescheidenheid kom ik trouwens ook vaak tegen. Dat ondernemers het zo gewoon vinden wat ze aanbieden, dat ze denken dat het niet de moeite waard is om over te schrijven. Producten of diensten aanprijzen, voelt voor deze ondernemers als opscheppen. Maar met een goede tekst en mooie foto je bedrijf onder de aandacht brengen, heeft niets met opscheppen te maken. En als ik doorvraag, vinden we altijd iets unieks waar de ondernemer echt wel trots op kan zijn.

Gewoon is saai

Als het maar even kan, gebruik ik humor in mijn teksten, of op zijn minst een knipoog. Zelfs als het onderwerp wat zwaarder is. Ik houd niet van gewoon of gemiddeld, want dat is saai. (Je ziet mijn afkeur van saai ook in mijn kledingkast waar groen, geel en paars de boventoon voeren: het leven is te kort voor saaie kleding). Ik schrijf op een sprankelende manier. Informeel. Zoals ik praat. Zoals deze tekst. Want een tekst moet lekker lezen en de aandacht vasthouden. Op één punt houd ik trouwens wel vast aan ‘gewoon’. Ik noem mezelf gewoon tekstschrijver.

Altijd afwisseling

Wat ik schrijf? Van journalistieke artikelen tot webteksten, van interviews tot social media berichten en van blogs tot persberichten. Mijn teksten verschijnen meestal online, maar soms ook in een papieren tijdschrift of brochure (dat ruikt zo lekker!). De ene keer informeer ik, de andere keer vermaak ik en een volgende keer overtuig ik mensen om te kopen of contact op te nemen. Die afwisseling maakt mijn werk extra leuk.

Ik ben super blij met wat ik doe. Gelukkig ontdekte ik mijn passie al vroeg. Zo ongeveer na ‘boom, roos, vis’. Ik verwacht dat ik tot aan mijn pensioen en nog lang daarna doorga met schrijven. En dat is niet (alleen) omdat ik nauwelijks pensioen heb opgebouwd.