Als ik lees, kan de wereld vergaan zonder dat ik er iets van merk. De leuke jongen uit de trein weet daar alles van. Die vraagt me niets meer als ik met een boek op de bank zit. Het enige wat helpt om mijn aandacht te trekken, is het licht uitdoen.
Ik lees bijna alles wat ik in mijn handen krijg, en geloof me, er blijft veel aan mijn vingers plakken. Boeken van Zweedse schrijvers waarin op de eerste bladzijde al een dode valt, genieten daarbij mijn voorkeur.
Lees ik op de achterkant van een boek ‘Waarom graaft iemand na bijna dertig jaar het lichaam op van een ooit spoorloos verdwenen meisje?’ dan ben ik verkocht. In dit specifieke geval aan Ake Smedberg. Daarnaast strijden Henning Mankell en Arne Dahl om mijn onverdeelde, toegewijde, haast devotische aandacht.
Gelukkig hoef ik niet te kiezen.
Behalve dan misschien tussen lezen en schrijven.
Hoi Lieke,
Mooi, die openheid op je blogs.
Ik zou gewoon een boek schrijven als ik jou was!!!
Met een Zweed in de hoofdrol.
Lieve groet,
Nicole