8 februari had mijn papa 63 moeten worden. Een mooie datum om zijn lp- en cd-collectie mee naar huis te nemen. Nu luister ik al een paar avonden achter elkaar naar liedjes uit de jaren 80 en 90 met teksten die verrassend goed aansluiten bij het nu, althans in mijn hoofd.

Er is vandaag weer zoveel gezegd
Zoveel mensen op de wereld
Hebben zoveel uitgelegd
Gekanker op een ander door die beterweters
Maar die beterweters zouden beter moeten weten
En vergeten wat ze weten…

… zong Stef Bos. Ik dacht aan de internettrollen van Denk, het geschreeuw van Trump tegen alles en iedereen en de ‘uitleg’ van Translink dat het helemaal niet zo vreemd is dat er 55 miljoen euro winst is behaald met de OV chipkaart.

Bommen voor de vrede
Leugens om het geld
En wij moeten betalen
Ook al had je niks besteld…

…zong Huub van der Lubbe. Ik dacht aan Syrië waar de bommen vooral onschuldige burgers lijken te treffen en aan de tram die ooit gaat rijden tussen Hasselt en Maastricht, terwijl er onder de bewoners van beide steden nauwelijks animo voor is.

Goed, je mag demonstreren
Maar met je rug tegen de muur
En alleen als je geld hebt
Dan is de vrijheid niet duur…

…zong Harry Jekkers. Ik dacht aan de massale demonstraties in Roemenië omdat politici het een goed idee vinden een wet tegen corruptie af te schaffen en aan de droom van Trump over een andere muur dan waar het in dit lied over gaat. Als die muur er komt vliegen alleen rijke Mexicanen nog naar de VS en worden niet teruggefloten en ook niet neergeschoten.

Toch zijn het fijne avonden, want behalve droevige associaties met het nu, roepen de liedjes ook mooie herinneringen op. Aan mijn papa die zei “ik ga even nadenken” om vervolgens met de koptelefoon van zijn walkman op zijn oren op de bank in slaap te vallen.