Goed nieuws: Je bent de winnares!

Wat heb je ook alweer gewonnen? Een gratis mini-portretshoot 🙂

Op 4 februari kreeg ik een mailtje van Petra Niessen, de Fotovakvrouw. We kennen elkaar niet super goed, maar we hebben wel een klik. En een aantal overeenkomsten. Allebei zelfstandig ondernemer. Allebei goed in het genieten van het bourgondische leven én van de natuur. Een beetje avontuurlijk ingesteld. En een voorkeur voor kleurrijke kleding en kleurrijke mensen. In 2018  werkten we aan hetzelfde jaarverslag voor een maatschappelijke organisatie. En Petra is de P in deze blog.

Ik vind het leuk om Petra te volgen, dus lees ik haar nieuwsbrief. En uit de lezers van haar nieuwsbrief trok zij een winnares voor een fotoshoot. Leuk. En doodeng. Want ik houd er niet van om op de foto te gaan. Ogen dicht, scheve bakkes, gefronst voorhoofd. Ik heb het tot kunst verheven om debiel op foto’s te staan. EĂ©n keer per jaar wil ik dat de leuke jongen uit de trein en ik samen op de foto gaan. We hebben telkens minstens tien pogingen nodig voordat er Ă©Ă©n goede tussen zit.

Op 30 maart was het zo ver. Ik stond vroeg op om lang te dubben voor mijn kledingkast. Dat het een jurk zou worden, stond vast. Maar welke? Ik wilde heel graag mijn nieuwste jurk van Solmode aan. In mijn lievelingskleur en met stoere capuchon. Maar toen ik mijn hoofd uit het raam stak, bleek het al behoorlijk warm te zijn. Het dikke biologische katoen en de lange mouwen waren daarom geen optie. De leuke jongen uit de trein vind mij het mooist in mijn blauwe jurkje met oranje bloemen en hij heeft een punt. Maar ja, dat jurkje heb ik altijd al aan als ik ‘representatief’ moet zijn. Na lang wikken en wegen en rondjes draaien voor de spiegel, maakte ik een keuze.

Tijd om te gaan. Petra en ik wilden allebei hĂ©Ă©l graag de deur uit in tijden van videobellen en afstand houden. De Tapijn werd het fotografieterrein. We kletsen in mijn ‘kantoor’ over van alles en nog, zoals het goede weer en het verlangen naar een terras. En toen moest ik aan de bak. “Wat een leuk busje, leun daar eens tegenaan.”

Ondanks mijn hekel aan op de foto gaan, had ik er meteen lol in. Petra verstaat haar vak, dat is duidelijk. Met een kop koffie bij de hand, ben ik sowieso gelukkig, zeker als het koffie van Charles is.

“Draai eens naar links. Doe je arm eens in je zij. Pak die paal eens beet. Je armband is zo leuk, dus die wil ik wel in beeld. Een beetje naar voren, want nu klopt het niet met de zon. Ik ga op de grond liggen en dan kom jij aanlopen. Ja mooie foto, maar jammer van die auto’s. Loop nog eens…”

Het hele terrein was ons speelplein en daar liep ik, met big smile en alles. Hoofd omhoog, borst vooruit, mijn pas geverfde haar oplichtend in de heerlijke zon.

Niet de fotoshoot was het moeilijkste, maar de keuze. Die heb ik dus nog niet gemaakt. Drie foto’s krijg ik in groot formaat. Foto’s die ik ga gebruiken op LinkedIn, op mijn zakelijke Facebook-pagina en op deze website. Het advies van Petra: kijk over een paar dagen nog een keer.