In 2015 werd #tegendebakker massaal gedeeld op social media. Het ging om ‘oneerbare voorstellen’ die je nooit bij de bakker zou doen, maar waar stylisten, fotografen, acteurs, vormgevers, tekstschrijvers… wel vaak mee geconfronteerd worden. Denk aan “Ik kan je niet betalen, maar je krijgt wel een heel leuk podium.”
Laatst kwam ik in een soortgelijke situatie terecht, maar dan anders. Ik kreeg vragen die ik nooit zou stellen vanuit mijn werk. Misschien toch eens over nadenken om dat wel te doen. Want blijkbaar werkt het. Anders zou de pompbediende zijn mond wel houden, toch?
“Nummer 2.”
“Dat is dan 53 euro en 18 cent.”
“Pinnen alsjeblieft.”
“Nog iets lekkers mevrouw?”
“Nee, bedankt.”
“De tweede candybar is voor de halve prijs.”
“Nee, bedankt.”
“Ook de frisdrank is in de aanbieding.”
“Nee, ik heb niets nodig.”
Lichtelijk geïrriteerd liep ik terug naar de auto. Al was het maar omdat ik sinds een paar weken vrij goed bezig ben met minder snoepen en meer bewegen en ik toch weer heel even in de verleiding kwam. En net als heel vaak, bedacht ik me pas een hele tijd later wat ik eigenlijk had moeten antwoorden. Ik bedacht er ook meteen bij hoe het gesprek dan verder zou zijn gegaan.
“De tweede candybar is voor de halve prijs.”
“Nee, bedankt, nog een tekst nodig?”
“Watblief?”
“Kan ik een tekst voor je schrijven? Vandaag schrijf ik twee blogs voor de prijs van één.”
“Ik heb geen blog nodig.”
“De persberichten en speeches zijn ook in de aanbieding.”
“Haha, nee bedankt, als ik een tekst nodig heb, vraag ik er wel om.”
“Precies, als ik twee Twixen wil…”